سنگ آهن (Iron ore) نوعی سنگ معدنی حاوی رگههایی از آهن (Fe) است که برای مورد استفاده قرار گرفتن، باید خالص سازی شود. برای خالص کردن این سنگ، باید فرایند ذوب و احیا در کورهها به شکل متداول امروزی، انجام شود. این سنگ از فراوانترین سنگهای فلزات در زمین است، بصورتی که میتوان گفت حدود ۵ درصد از کل پوسته زمین را اکسید آهن تشکیل داده است.
پس از شناسایی معادن بالقوه، سنگ آهن را استخراج و برای جدا کردن ناخالصیها و بدست آوردن فلز خالص آماده میکنند. آهنی که خالص شده به صورت پودری تیره رنگ حاصل میشود که در برابر اکسایش و ضربه بسیار آسیب پذیر است. در حقیقت برای اینکه جهت استفاده در سازههای فلزی مستحکم در صنایع مختلف مانند ساختمان سازی مناسب شود، ابتدا میبایست با عناصر دیگر ترکیب شود. به ترکیب آهن با عناصر دیگر که عموما کربن، نیکل و کروم هستند، آلیاژ میگویند.
محصولات مرتبط
سنگ آهن دانه بندی شده فقط در کوره های بلند مورد استفاده قرار می گیرد چون عیار آن پایین است. عیار سنگ آهن مورد نیاز این روش، سنگ آهن با عیار بالای ۵۰ درصد می باشد. محصول تولید شده توسط این روش، با عیار ۶۰ الی ۶۸ درصد می باشد که مناسب کوره بلند جهت
گُندله یعنی گلولههای تولید شده از نرمه سنگ آهن و سایر مواد افزودنی که نخست خام و سپس پخته شده و سخت میشود؛ و برای احیا به روش سنتی تولید آهن در کوره بلند یا روشهای متعدد احیای مستقیم به کار میرود.
بریکت همان آهن اسفنجی یا DRI می باشد، با این تفاوت که در زمان تولید، بصورت فشرده شکل گرفته است. بریکت آهن اسفنجی محصولی است که در فرآیند بریکـت سازی از آهن اسفنجی تولید شده و در بسیاری از واحدهای فولادسازی دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. فرآیند بریکت سازی آهن اسفنجی با توجه به
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.